SF
:: Love Massage ::JackBam [Cut Scene]
แบมแบมแหงนใบหน้าขึ้นเมื่อจมูกโด่งลากไล้มาที่ซอกคอขาว
กดจูบเบาๆ ทะนุถนอมร่างบางราวกับใต้ร่างนี้คือแก้วบางๆ ใบหนึ่ง แม้อยากขบเม้มแรงๆ
ก็ต้อห้ามใจด้วยสำนึกอยู่เสมอว่าแบมแบมยังไม่เคย
แล้วแจ็คสันรู้ได้อย่างล่ะว่าแฟนคนเก่ายังไม่เคยเกินเลยกับคนใต้ร่างเขา
แค่มองตาและสัมผัสถึงอาการสั่นเป็นเจ้าเข้านี้เขาก็รู้แล้ว
แม้ไม่เจนจัดแต่อาการฟ้องขนาดนี้ไม่รู้ก็โง่แล้ว
“ตะ ตรงนั้น อื้อ”
ร่างบางหอบกระเส่าเมื่อมือหนาสอดผ่านเข้าไปสัมผัสแผ่นอกตรงๆ
นิ้วเรียวลูบไล้ไปยังจุดอ่อนไหวเล็กๆ อย่างเบามือแต่ถึงอย่างนั้นมันก็กระตุ้นให้แบมแบมเกร็งไปทั้งร่าง
ไมเคยคิดว่าการถูกสัมผัสจะให้ความรู้สึกที่รุนแรงขนาดนี้
มันพัดเอาอากาศรอบๆ
บริเวณหายไปจนแทบหายใจไม่ออกแต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่อยากผลักไสมัน
อยากโอบกอดมันเอาไว้ เป็นความรู้สึกที่ยากอธิบาย
“ตรงนี้เหรอคนดี”
แจ็คสันกระซิบชิดริมฝีปากขณะนิ้วเรียวเกลี่ยเม็ดเล็กกลางอกจนมันแข็งขึ้นมา
ยิ่งเห็นใบหน้าบิดเบ้เสียวซ่านเขาก็ยิ่งลงน้ำหนักมือมากขึ้นอีก
“อื้อ” เขาชอบเสียงแบมแบมนะแต่พอได้มองริมฝีปากอิ่มใกล้ๆ
ก็อดไม่ได้ที่จะกดจูบดูดกลืนมัน เหมือนเป็นของหวานที่กินเท่าไหร่ก็ไม่รู้อิ่ม
เรียวลิ้นร้อนชื้นเกี่ยวกระหวัดกันราวกับว่าหิวกระหายมานานนับปี
เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนักเดินทางที่หลงทางอยู่กลางทะเลทรายพอเจอแอ่งน้ำก็อยากดื่มกินให้หนำใจ
และแอ่งน้ำตรงนี้นอกจากชื่นใจแล้วยังหวานล้ำ วาบหวามและร้อนแรงเสียจนไม่อยากผละออกห่างแม้วินาทีเดียว
เสื้อตัวบางถูกโยนทิ้งไปข้างเตียงโดยเจ้าตัวไม่รู้สึกตัวสักนิด
แผ่นอกสีน้ำนมสะท้อนแสงไฟสลัวจนคนที่เพิ่งผละจากแอ่งน้ำแสนหวานอดก้มลงไปเชยชมไม่ได้
แจ็คสันลากเลียเอาความร้อนชื้นผ่านไปทุกหนแห่งบนแผ่นอกสีระเรื่อ
ทักทายหยอกเย้าเม็ดเล็กๆ ที่สู้ลิ้นเขาอย่างไม่คิดจะยอมแพ้จนเจ้าของร่างบางดันแผ่นอกขึ้นให้เขาเชยชมได้อย่างถนัดถนี่
เป็นการกระทำที่ร่างแกร่งก็ไม่คิดจะปฏิเสธ
ยิ่งเขาปาดลิ้นไปมามากเท่าไหร่เสียงครางแผ่วๆ
ก็ยิ่งกลายเป็นดังระงมมากขึ้นเท่านั้น
เขาชอบที่แบมแบมแสดงความรู้สึกออกาอย่างไม่ปิดบัง
มือบางของคนที่เสียวซ่านและอยากหาที่ระบายแทรกเข้าไปในกลุ้มผมสีเข้มดึงทึ้งจนน่ากลัวว่าหนังศีรษะจะหลุดออกมา
หากแต่เจ้าของมันกลับไม่แสดงท่าทีเจ็บปวดใดๆ เขาระบายทุกอย่างลงบนยอดอกสีหวาน
ยิ่งแบมแบมทึ้งหัวเขาแรงเท่าไหร่ก็ยิ่งปาดเลียรุนแรงเท่านั้น
แจ็คสันช้อนสายตาขึ้นมองคนที่อยู่ๆ
ก็เงียบเสียงไป แบมแบมกำลังกัดปากแน่น แน่นอนว่าเขาไม่อยากให้เป็นเช่นนั้น
“แบมแบมครับ
พี่อยากได้ยินเสียงแบมแบมนะ” คำบอกที่ทำให้คนกัดปากตัวเองหลุบตามอง
เพียงสบตากันแจ็คสันก็งับฟันคมๆ ลงบนยอดอกสีหวานจนคนใต้ร่างครางระงม
“อ๊ะ อื้อ เจ็บ”
“ไม่เจ็บครับคนดี”
แจ็คสันประทับริมฝีปากลงบนส่วนที่เขาเพิ่งงับมันเป็นการปลอบประโลม
เมื่อแบมแบมสงบลงเขาจึงเริ่มมันอีกครั้ง
คนซุกซนลากริมฝีปากลงไปที่หน้าท้องขาว
กดจูบไปทั่วจนคนใต้ร่างจิกเท้าลงบนเตียงแรงๆ
ความเสียวซ่านวิ่งพล่านตั้งแต่ปลายเท้าจรดศีรษะ มือบางกดไห่กว้างเอาไว้เมื่อลิ้นร้อนกำลังลากไล้ไปยังบริเวณขอบกางเกง
มือหนาละจากแผ่นอกที่ป้วนเปี้ยนตรงจุดที่ลิ้นร้ายกำลังทำงาน
เพียงชั่วอึดใจเดียวกางเกงก็ร่นลงไปกองใต้หัวเข่าพร้อมๆ กับบ็อกเซอร์ลายน่ารัก
ความอ่อนไหวที่กำลังแสดงความต้องการที่แจ็คสันปลุกขึ้นเด่นชัดในสายตาคนบนร่าง
ขณะเจ้าของพยายามปิดมันเอาไว้ด้วยฝ่ามือน้อยๆ และการบีบขาเข้าหากัน
แต่มาถึงขนาดนี้แล้วมีหรือที่แจ็คสันจะยอมให้แบมแบมทำอย่างนั้น
“พี่รักแบมแบมนะครับ”
เขาบอกคำรักอีกครั้งก่อนกดริมฝีปากลงบนมือบางที่ปิดบังสัดส่วนกลางลำตัวเอาไว้
ใช้ลิ้นร้อนๆ ลากไล้เล็กเลียไปตามร่างนิ้วจนคนได้รับไม่สามารถต้านทานได้อีกต่อไป
เมื่อความแข็งขืนปรากฏแก่สายตาด้วยความเต็มใจริมฝีปากบางก็กดจูบลงบนส่วนอ่อนไหวตรงปลายให้เจ้าของมันสั่นสะท้านกับสัมผัสที่ไม่เคยได้รับ
ส่วนอ่อนไหวถูกส่งเข้าไปในโพรงปากอย่างตั้งใจปรนเปรอให้แบมแบมรู้สึกไปด้วยกัน
เขาอยากทำให้น้องรู้สึกดีที่สุด
อยากให้เป็นครั้งแรกที่ยอดเยี่ยมและดูเหมือนว่าความปรารถนาของแจ็คสันจะเป็นผล
เมื่อร่างเล็กที่กำลังจิกเท้าลงบนที่นอนผงกศีรษะขึ้นมอง เพียงสบตากันอารมณ์ที่พยายามข่มเอาไว้ก็พุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว
ลิ้นร้ายยังคงทำหน้าที่ของมันขณะสายตาทั้งคู่จับจ้องกันไม่วางตา
เป็นความรู้สึกที่วาบหวาบเกินบรรยาย
“แจ็คสัน อื้อ แบมแบมเสียว
ไม่ไหวแล้ว” มือบางสอดเข้าไปในกลุ่มผมสีเข้มอีกครั้งเมื่อแอ่นร่างขึ้นรับสัมผัสร้อนแรงอย่างที่แจ็คสันเองก็ทำให้อย่างไม่นึกรังเกียจ
ในเมื่อตกลงจะเป็นของกันและกันแล้วก็เหมือนกับว่าร่างกายของเขาก็คือร่างกายของเรา
“อื้อ อ๊าส์”
น้ำสีขุ่นไหลเลอะขอบปากเมื่อแจ็คสันเพิ่มแรงดึงรั้งจนแบมแบมไม่สามารถทนความต้องการที่อัดแน่นได้อีกต่อไป
“ทิ้งกันซะงั้น”
คนยิ้มเจ้าเล่ห์ดันตัวขึ้นนอนเคียงข้างร่างบางที่เอาแต่หายใจหอบ
เขาใช้หลังมือปาดคราบที่เลอะขอบปากออก มองใบหน้าขึ้นสี
ดวงตาฉ่ำเยิ้มด้วยสายตาเหมือนอยากกลืนกินเข้าไปทั้งตัวก่อนกดจูบลงบนเรียวปากอิ่มแรงๆ
“อื้อ” คนที่เพิ่งเสร็จสะดุ้งอีกหนเมื่อนิ้วแกร่งสอดหายเข้าไปที่แก้มก้น
น้ำสีขุ่นทำทำให้นิ้วเคลื่อนไหวได้ง่ายขึ้น อารมณ์ที่หายไปกลับมาอีกครั้ง เสียงหายใจหอบดังสะท้านเมื่อแจ็คสันพลิกร่างบางให้นอนคว่ำหน้ายกสะโพกให้สูงขึ้น
ก่อนบีบคลึงบั้นท้ายงามงอนอย่างยั่วเย้า
สายตาคมจับจ้องตรงช่องด้านหลังที่ปิดสนิทขณะใช้นิ้วร้ายลูบไล้เบาๆ
เสียงครางพร่าทำให้เขาไม่อยากทนอีกต่อไปแต่ถึงอย่างนั้นก็อยากให้เป็นความทรงจำที่ดีของแบมแบม
ความพรักพร้อมเท่านั้นที่จะทำให้ครั้งแรกผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
“อะ อื้อ ตะ ตรงนั้น เสียว”
คนใต้ร่างร้องบอกขณะยกสะโพกขึ้นรับลิ้นร้อนชื้นที่กำลังไล้เลียช่องทางด้านหลัง
ยิ่งลิ้นร้ายสอดผ่านเข้าไปอย่างช้าๆ สะโพกเล็กก็ยิ่งบิดเกร็งอย่างที่ไม่สามารถควบคุมได้เลยสักนิด
“แบมแบมพี่เข้าไปได้มั้ย” คนที่ความอดกลั้นกำลังจะหมดลงเอ่ยขอเมื่อถอดถอนลิ้นออกมา
เขาอยากเข้าไป ไม่ใช่แค่ลิ้น เขาอยากเป็นหนึ่งเดียวกับแบมแบม
“แบมแบมกลัว”
คนที่แอ่นสะโพกรับร้องบอกน้ำตาคลอเบ้า
ต้องการก็ต้องการอยู่หรอกแต่ก็กลัวเจ็บมากเช่นกัน
แจ็คสันถอนหายใจหนักๆ
เขาอยากเข้าไปแต่เมื่อแบมแบมไม่พร้อมก็ต้องอดทน
“อื้อ...” ร่างเล็กซุกซบใบหน้าลงบนหมอนนุ่มเมื่อนิ้วเรียวที่เคยลูบไล้ตรงทายเข้าค่อยๆ
สอดเข้าไปทีละนิดจนสุด
คราแรกมันอึกอัดแต่พอเข้าไปหมดแล้วความรู้สึกบางอย่างกลับเข้ามาแทนที่
“อึดอัดมั้ย” คนบนร่างกระซิบริมหู
ขบเม้มเบาๆ ปลุกอารมณ์ร่างเล็กให้สูงขึ้น
ยิ่งมีอารมณ์มากเท่าไหร่เรื่องบนเตียงก็จะง่ายขึ้นเท่านั้น
นิ้วแกร่งหมุนควานไปทั่วเหมือนกำลังหาบางอย่างเมื่อร่างเล็กร้องครางเสียงแผ่ว
ส่วนกลางกายที่อ่อนตัวลงกลับมาแข็งขืนอีกครั้ง
เขาไม่มีทางต้านทนสัมผัสของแจ็คสันได้
“อ๊า ตะ ตรงนั้น อื้ม”
เสียงครางดังขึ้นอีกเมื่อนักสำรวจค้นพบบางอย่าง แจ็คสันลงกระตุกนิ้วสัมผัสมันอีกครั้งและก็เช่นเดินแบมแบมร้องครางเสียงสั่นให้มั่นใจว่าเจอมันแล้ว
“รู้สึกดีมั้ยครับ”
เมื่อร่างเล็กพยักหน้านิ้วที่สองก็ถูกส่งเข้าไปตามด้วยนิ้วที่สาม
แบมแบมรับมันไว้จนหมด
ความหฤหรรษ์จากกรถูกสัมผัสจุดรวมความรู้สึกบวกอารมณ์ที่ถูกปลุกปั่นขึ้นจนเหนือเพดานทำให้ร่างเล็กยอมแล้วทุกอย่าง
“พี่เข้าไปได้มั้ย”
แจ็คสันกระซิบบอกเมื่อถอนนิ้วออก ร่างบางกระตุกวูบ ร่างกายโหวงๆ
เหมือนถูกกระชากเอาวิญญาณให้หลุดออกจากร่างไป เอื้อมมือไขว่คว้าเท่าไหร่ก็ไม่พบ
“พี่แจ็คสัน แบมแบมต้องการ”
“พี่ก็ต้องการแบมแบมครับ”
กางเกงยีนเอาต่ำกับบ็อกเซอร์ถูกสลัดให้หลุดออกจากร่างเมื่อร่างหนาขยับขึ้นมาทาบทับ
ส่วนแข็งแกร่งขยับขยายพร้อมพรรค์เมื่อมันกำลังขยับไปตามรอยแยกของแก้มก้มนุ่มนิ่ม
“อื้อ เจ็บ” คนตัวเล็กร้องเสียงหลงเมื่อส่วนใหญ่โตถูกกดเข้าไปเพียงน้อยนิด
อารมณ์ที่พุ่งสูงลดต่ำลงมาเมื่อความเจ็บปวดเข้ามาแทนที
น้ำตาที่ค่อยๆ ไหลรินทำคนที่เหมือนจะไม่สามารถกลั้นอารมณ์อยากเอาไว้ได้หยุดชะงัก
เขาอยากปลดปล่อยจนหายใจแทบไม่ออกแล้ว
“พี่ขอโทษ” แจ็คสันถอนหายใจแรงก่อนกดจูบลงบนไหล่เนียน
แขนแกร่งกอดรัดร่างเลกไว้แน่นขณะดึงส่วนแข็งแกร่งออกมาอย่างแสนเสียดาย
เสียงลมหายใจแรงที่สะท้อนบนแผ่นหลังทำให้แบมแบมเอี้ยวตัวมอง
เขาเห็นแจ็คสันมีสีหน้าทรมาน รู้ว่าคนรักแคร์เขา หวงใยเมากเพียงใด
แล้วตัวเขาล่ะทำอะไรให้แจ็คสันบ้าง
“พี่แจ็คสันฮะ” แบมแบมหมุนตัวไปเผชิญหน้ากัน
มือบางลูบไล้ไปทั่วกรอบหน้าชื้นเหงื่อ
สายตามุ่งมั่นแบบที่คนมองเดาไม่ถูกเลยว่าร่างเล็กกำลังคิดจะทำอะไร
“แบมแบม!!!”
คนที่ถูกกดให้นอนหงายอยู่ใต้ร่างร้องเสียงหลงเมื่อเป็นฝ่ายถูกกระทำ มือบางลูบไล้ไปทั่วร่างกายแกร่ง
ดวงตากลมโตมองความเป็นชายที่ผงาดอยู่ที่กลางลำตัวแล้วก็ต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอ
แบมแบมจะทำได้ยังไง
มันมากมายกว่านิ้วที่เคยได้รับเสียอีก แม้รู้สึกกลัวแต่มือสั่นๆ
ก็เอื้อมไปสัมผัสมัน ลูบไล้ตั้งแต่โคนจรดปลายให้คนใต้ร่างครางเสียงต่ำอย่างสุขสม
“แบมแบม”
“อ๊าส์” คนที่กำลังกดกายลงไปบนร่างแกร่งร้องครางเสียงแผ่ว
ความเจ็บแปลบทำให้น้ำตาเล็ดแต่ถึงอย่างนั้นเมื่อตั้งใจแล้วก็ไม่คิดจะยอมแพ้
แจ็คสันเบิกตากว้างมองคนบนร่างที่กัดปากตัวเองแน่นขณะกดกายลงไปจนสุดในครั้งที่สอง
“อื้อ”
ความเสียวซ่านแล่นไปทั่วร่างจนคนตัวใหญ่ครางระงมสอดประสานกับเสียงเล็กๆ
ของคนที่กำลังค่อยๆ ขยับอยู่บนร่างเขา
สวยงาม ยั่วยวนจนอดส่งมือไปสัมผัสแผ่นอกเนียนนั้นไม่ได้เลย
จังหวะสอดประสานที่คนตัวเล็กเป็นคนคุมจังหวะเองช่วยทำให้ความเจ็บค่อยๆ
ทุเลาลง ร่างกายที่บิดเกร็งค่อยๆ ผ่อนคลาย จังหวะเนิบนาบค่อยๆ
ร้อนแรงขึ้นเมื่อแจ็คสันยกสะโพกรับ
เสียงครวญครางดังประสานกับเสียงหัวเตียงกระทบกับผนังเมื่อแจ็คสันพลิกตัวขึ้นมาอยู่บน
สะโพกสอบเร่งจังหวะหนักหน่วงรุนแรงเมื่อความเจ็บปวดถูกแทนที่ด้วยความเสียวซ่าน
แขนเล็กโอบรอบลำคอแกร่งไม่ว่าเขาจะพาไปทางไหน ร้อนแรงเพียงใดแบมแบมไม่กลัวอีกแล้ว
เมื่อมีคนรักอยู่ใกล้ๆ เขาไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรอีกแล้ว
ดีเหลือเกินที่วันนั้นเผลอหลับบนรถไฟจนเจอคนๆ
นี้
พี่แจ็คสันครับ รักนะครับ
:::::::::::::::: THE END
::::::::::::::::
คิดเห็นยังไง
คอมเม้นท์บอกกันได้ http://my.dek-d.com/kj-s0l/writer/viewlongc.php?id=1308075&chapter=5
หรือจะสกรีมก็ได้นะคะ #ฟิคพันไมล์
รออ่านความเห็นอยู่นะ J
